In 2008 krijgt Paul Auster een brief van J.M. Coetzee: 'Ik heb een voorstel dat je misschien zal interesseren, of misschien ook niet. Zou je iets gezamenlijks willen doen dat wat meer om het lijf heeft dan onze bijdragen aan de Beckett-editie? Ik heb nooit eerder met iemand samengewerkt... maar met jou lijkt het me leuk en misschien kunnen we zelfs, als God het wil, vonken op elkaar laten overslaan.'
Coetzee nodigt Auster uit tot een briefwisseling. 'Het lijkt me één manier om een vriendschap gestalte te geven wanneer je door afstand gescheiden bent.' Auster was geïntrigeerd. In zijn antwoord aan Coetzee stelde hij voor een dialoog met een open einde te beginnen over elk onderwerp dat hun interesseerde. 'Eigenlijk,' schreef hij, 'het soort gesprekken dat we zouden voeren als we toevallig in dezelfde stad hadden gewoond. Maar niet alleen maar
eettafelgesprekken - iets rigoureuzers.'
