In ‘Waar ik nu ben’ van Jhumpa Lahiri loopt een niet bij naam genoemde vrouw door een niet bij naam genoemde Italiaanse stad terwijl ze haar zelfgekozen eenzaamheid overpeinst. Ze voert haar dagelijkse bezigheden uit, en ondertussen observeert ze haar omgeving met behendigheid en elegantie. Ze ontmoet oude bekenden, spreekt haar vaste barista, en treft een ex-minnaar. Af en toe komt ze een vriend tegen op straat, de man van haar vriendin, en dan denkt ze bitterzoet, maar berustend, aan wat had kunnen zijn. Het werk van Jhumpa Lahiri werd onder andere bekroond met de Pulitzerprijs.